Ciche wzgórza

Rita zastanawiala sie, czy da rade wstac. Nie chciala ryzykowac upadku. Chyba powinnismy juz ruszac... powiedziala raczej do siebie, aczkolwiek Siger na pewno to uslyszal.

Liam tylko pilnowal, by Nicole bylo wygodnie. Zdawalo sie, ze gdy zobaczyl, ze siostrze nic powaznego nie jest, przestal sie martwic.

Długo patrzyła w ognisko, które powoli zaczęło dogasac. W końcu podniosła się i podeszła do Pierra. Spytała czy dobrze się czuje, a jeśli uzyskała odpowiedź podeszła do Gii. Miała nadzieję, że nic jej nie jest. Uklęknęła przed nią. - Wszystko w porządku? Nic ci nie jest? - spytała.

dobrze się czuję dziękuję - odpowiedziałem jej - nic mi nie będzie.

Juz nie znikam. Musialem cos... sprawdzic - Siedzial jak zawstydzony mlodzik.
A to.. podziekuj Sigerowi. Jedyne suche ubranie.

Zainteresowal sie ruchem w poblizu.. Spojrzal z ukosa na Nicole. Ale nic nie mowil. Pokrecil tylko glowa gdy zagadala do Gii....

Biren --> elfka zmierzyła Cię trochę złym wzrokiem. Po chwili spojrzała na Nicole...

Nicole --> Gia uśmmiechnęła się trochę krzywo. Trochę poobijana. Ścisnęła mocniej ramię. Dobrze, że udało się was odbić... przysługa za przysługę. Elfka mówiła lekko zachrypniętym szeptem.

Biren, Nicole --> Usłyszeliście.. jakby burczenie w brzuchu... w sumie to mógłby być każdy brzuch <XD>

Rita --> Siger szybko Cię złapał. A właściwie po prostu przytrzymał gdy lekko się zachwiałaś... Musimy dostać się do miasta i zająć się wami profesjonalnie. Chodzi mi o medyków.

Przez to wszystko zapomniałam o moim orełku *jebut* Nicole chwilę do niego mówiła, potem puściła i lata gdzieś nad grotą, ok? ^////^'

- Dziękuję, tym bardziej, że odniosłaś rany. Na szczęście jest tu Biren. Pomoże ci. - To mówiąc spojrzała na siedzącego obok elfa. Wyraz jej twarzy był napięty, wymusiła uśmiech. Potem wstała i podeszła do Rity i Sigera. Im także podziękowała. Spytała Rity jak się czuje.

W końcu wróciła do swojego 'bagażu' i znowu zaczęła szukac jedzenia. Zostało jej jeszcze coś z gospody?

Ucieszyła się słysząc słowa Pierra.Skubnęła trochę jedzenia, ale nadal była głodna.Na dodatek było jej coraz bardziej zimno a ubrania nadawały si.ę tylko na szmate do podłogi.-Musimy coś z tym zrobić!-powiedziała do ogółu trzymając w ręku kawałek podniszczonej odzieży...

Gia w pewnymmomencie podniosła się opierając jedną rękę o Birena <Biren usłyszałeś ciche syknięcie> Zrobiła się jeszcze bledsza na twarzy.... ledwo stojąc wyprostowała się i spojrzała w stronę nieznajomego <to Ty Nemo> Trzebać mieć nieźle namieszane w głowie żeby strzelać po ciemku! Krzyknęła lekko zrozpaczonym i ochrypniętym głosem. Lekko chwiejąc się z wysiłku.

Nee --> tak resztka dosłownie suchego chleba

strzelałem do strażników ot co, i mówiłem wcześniej ze będę strzelać, jakoś wtedy się nie sprzeciwiałaś.

Rita troche zazenowana podziekowala Sigerowi za przytrzymanie. Nicole odpowiedziala, ze czuje sie dobrze. Tak, powinnismy ruszac.. juz. Gdy uslyszala Pierra az jej troche dech zaparlo. On w nia trafil... dobra, zrobil to przez przypadek, ale.. to takie trudne zeby przeprosic? syknela tak, zeby tylko Siger slyszal.

Wyciągnęła resztkę chleba i westchnęła. Gdyby tylko mieli więcej czasu mogłaby pójśc zapolowac. Albo chociaż poszukac owoców. Niestety, czasu nie mieli, więc podniosła swój pakunek i jedząc chleb podeszła do wyjścia z groty. Przywołała orła i czekając aż usiądzie jej na ramieniu przemówiła:
- Dokąd ruszamy? Myślę, że Siger ma rację, powinniśmy jechac do miasta i znaleśc... um, medyków. - Z trudem przypomniała sobie dziwną nazwę. - Chociaż tyle możemy zrobic dla rannych.

Nee --> Gia spojrzała na Ciebie. Nie chcę od was już n-i-c... wycedziła przez zaciśnięte zęby.

Rita --> Rito... chyba będziemy się musieli rozdzielić. Ani Biren, ani Emrick, ani ja nie zmusimy Gii do podróżowania z niektórymi osobami stąd... Mówił szeptem... mnie też się do tego nie pali. Spojrzał na Ciebie. Dostrzegłaś lekkie kontury jego twarzy pod kapturem. Nie będziem mieli ci za złe jak ruszysz z bratem. Jego szept było coraz cichszy.

Ale on chyba bedzie mial za zle wycedzila Rita przez zeby, spogladajac na brata, ktorego wzrok bladzil przy Nicole. Pomyslala, ze najwyzszy czas usamodzielnic dzieciaka... on i tak juz jej chyba nie potrzebuje. Gdyby chial pomocy... udzielilaby mu jej. Ale widac jest tu zbedna. Jade z wami. Wlepila w Pierra mordercze spojrzenie, a jej reka poruszyla sie nerwowo w miejscu, w ktorym zawsze miala miecz.

Liam tymczasem zlozyl swe mokre ubranie <bo chyba nie wyschlo?> i przytaknal Nicole.Czas ruszac do miasta.

Zacisnęła usta ale nic nie powiedziała. Czekała grzecznie na resztę.

Podeszła do Nicole- Lepiej zostawmy ją narazie w spokoju...-powiedziała o Gii.Gdy usłyszała orła zrozumiała,że zupełnei zapomniała o Irish. Poszła za śladem Nicole i również zagwizdała po czym obeszła grote wzdłuż i wszerz i stanęła przy Gii- Hej...mogę z Tobą pomilczeć?-zapytała niesmiało.