Gdzies w lesie..

Zaraz za miastem rozciagal sie spory las. Stary i gesto zarosniety. Droga, ktora wiodla od miasta na dlugim odcinku szla jego skrajem. Po drugiej stronie drogi byly pola uprawne.
O tej porze roku byl jeszcze mocno zielony. Korony drzew rzucaly na podszyt glebokie cienie. W glebi bylo mroczno i duszno.
Niedaleko bram miejskich wcinala sie w ten las waska, ale wyrazna sciezka.

Zbiegły rozpędził się ignorując ścieżkę wbiegł zaraz obok niej w las. Coś zabrzęczało. Elfka wściekle przeklęła. Koń skulił się i biegł truchtem spoglądając na nią słodkimi oczkami. Spojrzała zrozpaczona i zdyszana na elfa. Koń w miarę jak trochę ostygł przeszedł do stępa.

Zmusil wierzchowca by pobiegl po sciezce, nie chcac ryzykowac galopu po niepewnym podlozu. Po dluzszym czasie ostro zwolnil do stepa i zaczal rozgladac sie za Gia....

Gia jechała niedaleko. Wilga niechętnie ale posłusznie wszedł na ścieżkę. Kłusem Biren! Skarciła niechcąco elfa pod wpływem złości i sama lekko przyśpieszyła. Bo dostaną kolki i zastoju mięśni. Burknęła pod nosem.

Przyspieszyl tempo. Jechal teraz przodem. Nie podobala mu sie jedyna sciezka w gestym lesie. Ale w tej chwil nie mial wyboru....

Po jakimś czasie usłyszał, że Wilga przeszedł do stępa. Gia jechała milcząc raz po raz zerkając ze skrzywioną miną gdy Zbiegły podnosił kopyta w marszu.

Wyrownal tempo.
Znowu zgubil? - spojrzal z ironia na kopyta Zbieglego. Usmiechnal sie dziwnie i poklepal Sachiela po lopatce.
Uciekli z miasta. Chwilowo byli bezpieczni. Pozostawalo tylko niemile, choc normalne w takiej sytuacji pytanie Co dalej? Ucieklismy przed gniewem tamtych ludzi. Mamy znowu spokoj.. Co z tym zrobimy?

Nie wiem... spuściła głowę. Możemy gonić resztę... Wzruszyła ramionami.

To przez jego leśną naturę... wbiega do lasu zamiast ścieżką, potem je gubi i ściera kopyta na ścieżkach i jęczy, że boli. Jak się zmęczymy to możemy się gdzieś zatrzymać. I tak chyba dość długo się zbieraliśmy. Jest już po południu mam wrażenie. Spojrzała na niebo wciąż spowite chmurami.

To las... las przylegający do miasta. Powinniśmy znaleźć przynajmniej jakąś starą chatę. Rozglądała się dookoła.

Oni juz pewnie sa daleko. I niekoniecznie przeciez jechali przez las
Odruchowo tez spojrzal w gore.. na korony drzew. Po raz ktorys sie rozejrzal. Wygladal na nieco zdenerwowanego. Wychowalem sie w lesie. Zawsze lubilem do lasu wracac. Kazdego. Ale ten mi sie jakos nie podoba

Las byl rozlegly, stary i mroczny. Ale i pelny zycia. Slychac bylo spro odglosow ptakow, czesto jakas drobna zwierzyna przemykala miedzy drzewami czy w koronach drzew. Duza wilgotnosc powietrza sprawiala ze bylo dosc duszno.

Gia spojrzała przed siebie trochę nieprzytomnie. Wszystko na chwilę jej zafalowało. Chwyciła się za głowę bez żadnego odgłosu. Potrząsnęła nią i omal nie spadła z kona. Biren usłyszał tylko ciche "ups".

Wyciągnęła z juków fioletowy flakonik i wlała sobie trzy krople dziwnego płynu do ust. Potrząsnęła głową i schowała go z powrotem. No to... jedziemy przed siebie.. rozumie nie zbaczamy z trasy?

Chyba nie ma sensu zbaczac z drogi. Mimo wszystko...
Spojrzal na nia akurat w momencie by zauwazyc, ze cos jest niedobrze.
Co sie dzieje? Moze lepiej od razu odpoczniemy troche? Przyzwyczaimy sie do klimatu...

Gia zatrzymałą Wilgę. Skierowała go lekko w las. Dobrze ale nie na środku ścieżki.

Odnalazła niedaleko miejscę gdzie drzewa były troszeczkę żadsze. Rozwinęła koc i zdjęła siodło wierzchowcowi. Usiadła na kocu podkulając kolana pod głowę. Splotła na nich ręce i schowała w nich twarz. Westchnęła...

Wilga wędrował niedaleko skubiąc trawę.

Podjechal za nia.. Rowniez rozsiodlal wierzchowca i puscil go by zajal sie soba.

Usiadl niedaleko Gii po drzewem kladac miecz na kolanach. Przez dluzsza chwile sie jej przygladal w milczeniu. W koncu cicho zapytal Co jest?

Nic... szepnęła zza rąk. Po chwili podniosła głowę i oparła brodę na rękach.Próbuję to wszystko jakoś ogarnąć. Spojrzała gdzieś w górę.

Znowu...

Nic... - powtorzyl cicho jakby z zastanowieniem.. Niech bedzie.
Przyjrzal sie jej uwazniej. Tez nie wszystko rozumial. Ale nie bardzo sie tym przejmowal. Ale swiadom byl, ze z jej perspektywy to troche inaczej wyglada.
To zostanmy tu chwile. Daj znac jak bedziesz gotowa do drogi